Hoi! Ik ben Fardo. Fotograaf Groningen.

Ik maak foto’s van het échte leven. De grens tussen wat echt is en wat niet, vervaagt tegenwoordig steeds meer. Daarom bewaar ik met mijn fotoreportages wat echt is. Als het goed is, zijn je foto’s over 30 jaar nog meer waard dan nu. Ik hou ervan je uniciteit te vangen en om de persoonlijkheid van jou en je liefste(n) in beeld te laten zijn.

Groningen is de stad waar ik veel te klein en te vroeg, maar strijdbaar, het levenslicht zag en waar ik sinds mijn studies weer woon. Ik heb er diploma’s verzameld voor Nederlands, geschiedenis en kunstgeschiedenis en de eerstegraads lerarenopleiding. De dertien jaar erna heb ik als docent in het middelbaar onderwijs heel veel leuke pubers leren kennen. Met manlief Erik en onze kat woon ik een jarendertig bovenwoning en ik kan vanuit mijn bed de Martinitoren zien.

We maken van ons huis graag een plek waar we ons geborgen voelen. Als we niet thuis zijn, zwieren we over de dansvloer, gaan we graag uit eten, spreken we af met vrienden of fietsen we naar de ijssalon. Erik heeft waarschijnlijk de helft van zijn leven besteed aan op mij wachten omdat ik onderweg *iedere* kat wil aaien die we tegenkomen. Ik ben een groot dierenliefhebber en ik houd ook van tekenen en schilderen, en van de teken-challenges die mijn nichtje bedenkt en die ik bijna altijd van haar verlies.

Hoewel ik graag in m’n eigen huis en stad ben, reis ik ook graag. Mijn lief is mijn favoriete reisgenoot. Een favoriete bestemming is moeilijk kiezen. Australië, waar we getrouwd zijn? IJsland met zijn prachtige, woeste, ongerepte natuur? Of Barcelona, de stad waar we inmiddels ‘thuis’ zijn? We komen er (bijna) ieder jaar, ontdekken nog iedere keer iets nieuws en kennen de weg er beter dan in Leeuwarden of Amsterdam.

Gezinsreportages maak in in mijn eentje, op een bruiloft tref je zowel Erik als mij. We fotograferen al tien jaar samen bruiloften; dat bracht ons naar IJsland, een chateau in Frankrijk en op veel mooie plekken in Nederland. Link: Lees hier onze love story!

Wil je graag gezien worden, op een gewone dag of op je grote dag?

Stuur me een bericht!

Ik werd veel te vroeg geboren en startte mijn leven in een couveuse. Mijn benen waren zo dik als mijn moeders pink en ik woog slechts 1250 gram. Ik had er een dagtaak aan die pittige sonde uit mijn neus te trekken. Fotocredits voor mijn vader.

We hadden verschillende huisdieren en ik was altijd bij ze in de buurt - en zij bij mij. Ik was en ben een groot dierenliefhebber.

Mijn nichtje maakt altijd de verjaardagstaart, zo ook voor haar zevende verjaardag. Hoe we van het proeven en bewonderen ervan, naar slagroom van je neus proberen te likken zijn gekomen, weet ik niet, but here we are.

Erik en ik houden van reizen. Hier zijn we op IJsland bij de basaltrotsen van Vik.

We zijn ook graag thuis. Een (alcoholvrij) viertje op ons dakterras is vaste prik bij mooi weer. Het is onze open air huiskamer waar we ultiem kunnen ontspannen. Foto door Ellen Klikt.

Erik maakte een Day In The Life reportage van mij en mijn soul cat Kareltje. In deze periode deden we veel dutjes samen - ik had een hersenschudding en Kareltje deed sowieso al veel dutjes, dus dit kwam hem goed uit. Nu Kareltje er niet meer is, zijn deze foto’s me nog veel dierbaarder.

Erik heeft waarschijnlijk de helft van ons leven samen besteed aan wachten op hoe ik alle katten die ik tegenkom, aai. Foto door Ellen Klikt,

Samen fotograferen en samen op reis betekent ook: de foto maken terwijl het licht goed is. Het was eigenlijk de bedoeling dat iemand anders ons met zijn beiden zou fotograferen hier in Boedapest, maar dat viel op het laatste moment in het water. Erik zei: ik maak wel foto’s van jou. En eerlijk: hij kan wel wat, die man van mij!

Soms dagen we onszelf fotografisch uit, zoals in deze zomervakantie waarin we alles met maar 1 lens fotografeerden. Erik in het Wadden Center bij de Afsluitdijk, 35 mm lens challenge door Fardo.

Creatieve challenges zitten in de familie. Nichtje M verzint altijd teken-challenges als ze komt logeren, en wint ze meestal ook.

Op vakantie op Madeira. We hebben jarenlang ieder jaar een collega ingehuurd om iets meer als souvenir te hebben dan enkel een hand vol selfies. Foto door Dominik Krata.

Omdat we van meer authentieke herinneringen houden, reizen we tegenwoordig met een statief en een zelfontspanner. Ook trekken we geen ‘speciale kleren’ meer aan voor de foto, zoals hier in Colorado waar we in een aspen groeve een storm naar binnen zien rollen.

Onze eerste kennismaking met Bryce Canyon was om 12:00 in de volle zon. Wat ben ik blij dat we de volgende dag terug zijn gegaan om de zonsopkomst te bekijken. Het was gevoelstemperatuur -20C, ik had het vreselijk koud. Maar dit samen zien is een van de mooiste herinneringen van deze reis. Fijn dat camera en statief mee waren.